Als je graag vogels in je tuin wil is er een handige en eenvoudige vuistregel:

kijk naar de drie V’s: Voedsel, Veiligheid en Voortplantingsmogelijkheden.

Al deze 3 elementen moeten in onderlinge samenhang aanwezig zijn. Je kan ze niet los van elkaar zien. Als er bijvoorbeeld voldoende voedsel voor de huismus is, maar hij kan nergens een nest plek vinden, dan zal het leefgebied ongeschikt zijn. En stel dat de huismus voldoende voedsel heeft en een dak boven het hoofd, maar geen struiken waar hij veilig kan slapen of waar hij bij onraad kan naartoe vliegen. Ook dan is het leefgebied ongeschikt.

Elke soort heeft haar eigen wensen, de vuistregel VVV geldt echter voor alle vogelsoorten in en buiten onze woonkernen.

Elke vogelsoort heeft daarnaast een eigen  voorkeur voor nestplaats en voedsel. De combinatie van deze twee bepaalt of een soort ergens al dan niet kan voorkomen.

De traditionele inrichting met een gazon en een struik of een boom biedt weinig mogelijkheden voor voedsel en nestgelegenheid. Wordt op hetzelfde oppervlakte gekozen voor een gelaagde inrichting met een kruidlaag, struiklaag en een boom, dan neemt niet alleen het aantal voedsel en nestplaatsen toe, maar ook de combinatiemogelijkheden.

Een vogelbosje is dus een vrij dicht, struikachtig bosje waarin verschillende inheemse struiken en bomen staan.  Heel wat vogels eten graag bessen, een variatie aan besdragende struiken mag alvast niet ontbreken.

Op inheemse beplanting leven tal van insecten, een belangrijke voedselbron voor vogels. Jonge mezen en andere zangvogels eten voornamelijk rupsen. Een jonge koolmees eet de eerste vijftien dagen van haar leven ruim 800 rupsen.

Ook in een kleine tuin kan je perfect een vogelbosje aanplanten, hier genieten eerder kleine boomsoorten, die hooguit 5 tot 6 meter hoog worden, de voorkeur.